Gedicht 't feest

Ik mot ’n fesy geve!

’n Feest foor elkeneen, 

Myn kammeraten mage niet thús blive, gyneen.

En soa kwam d’r op ’n aven op Swarte Haan,

‘n Groate feesttint te staan.

’n Tint met allegaar fleurige lichys d’rin,

Alle maten hadden ’t och soa naar ’t sin.

De tint waar fersierd met bellonnen, groen, blau en road,

’t Leken prachtig, presys soa at ’t bij soa’n fesy hoort.

In de tint waar ok feul lekker eten,

’t Worde ’n feest om nooit meer te fergeten.

Elkeneen lachte en dânste die aven op ‘e mezyk,

Bob foelde him met al syn maten om him hine och soa ryk.

Hij genoat met folle teugen,

Dut feest sou him nag lang blive heugen.

Alle maten lachten en praten,

De aven floog ferbij, gyneen had ’t in ‘e gaten.

Maar doe most elkeneen docht echt slape,

Want Bob most och soa luud gape.

***

Bob de Krôb, 

Weunde dus niet meer onder syn ouwe boomstôb.

Ni, hij had ’t poerbest naar ’t sin,

De basalsteen op Swarte Haan waar him echt niet te min.

Avens na ’t feest gâf hij him del,

En waar in dromelând och soa snel.

In syn aigen hússy midden in ‘e nacht,

Laai Bob heerlik te koesen en snurkte och soa sacht.

Hij droomde fan ’t geweldige feest op Swarte Haan,

Onder de sterren en de folle maan.

Ok droomde hij fan nije aventuren, klain en groat,

Ja, aventuren, ’n hele soad.

Bob waar ’n heel tefreden beest,

En fan syn plakky op Swarte Haan houde hij ’t aldermeest!